List do Tytusa 3:1-15

(1) Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom poddani i posłuszni byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku,

- ten werset można interpretować na różne sposoby - w odniesieniu do zwierzchności zborowych albo politycznych
- jedna z interpretacji: nie ma się co angażować w politykę z zamiarem zrobienia dobrego uczynku - naokoło mamy wiele okazji do czynienia dobra
- w tej chwili jest nam dość wygodnie rozważać ten werset, bo mieszkamy w kraju, gdzie prawa generalnie nie kłócą się z naszymi zasadami; dobrze jest jednak pamiętać, że wiele osób jest w trudniejszej sytuacji

(2) aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.

- wiele razy dana sprawa nie jest warta kłótni; szczególnie, jeśli chodzi o sprawy teoretyczne - bywają też ludzie tak utwierdzeni w swoim błędnym poglądzie, że nie ma sensu się z nimi spierać
- są jednak sytuacje wymagające reakcji - jak historia Helego i jego synów; Heli nie był wystarczająco stanowczy w swoim napominaniu
- łagodność wobec wszystkich - wiele sytuacji jest tak drobnych, że nie warto toczyć bojów; można też próbować się postawić w sytuacji danej osoby

(3) Bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem.
(4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga,


- miłość do ludzi - philanthropia - φιλανθρωπία
- ciekawe jest to, że w dwóch bardzo bliskich wersetach mamy dwie istoty nazwane Zbawicielem (gdybyśmy próbowali założyć, że chodzi o jedną i tę samą, mamy problem logiczny, po istota A wylewa ducha poprzez istotę B, więc jednak musi być podział)

(5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,
(6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego,


- zastanawiamy się, jak w praktyce działa duch - bo całkiem niewierząca osoba też może podejmować kroki w kierunku samodoskonalenia się i stać się lepszym człowiekiem. Może jest jakaś granica zmiany, którą da się przekroczyć tylko dzięki duchowi.
- to jedna ze spraw, o których mówi się bardzo często, ale jeśli zaczniemy się wgłębiać w praktyczne szczegóły, brakuje nam odpowiedzi.

(7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca.
(8) Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.


- również jest mowa o dobrych uczynkach w wersecie 1 - dzięki tym uczynkom można uzyskać zbawienie, o czym mówią wersety bezpośrednio nad ósmym.
- podkreślenie wartości dobrych uczynków - trochę nam to czasem umyka, jako zbiorowości, jak i pojedynczym osobom; podkreśla się raczej głoszenie Prawdy, a nie karmienie głodnych.

(9) A głupich rozpraw i rodowodów, i sporów, i kłótni o zakon unikaj; są bowiem nieużyteczne i próżne.

- nawet o mądrych sprawach można rozmawiać w głupi czy bezsensowny sposób - bezużyteczny, jak mówi dalsza część wersetu.

(10) A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj,

- człowiek wywołujący odszczepieństwo - po grecku heretyk - αἱρετικός
- dwa aspekty słowa heretyk czy herezja: greckie słowo pochodzi od czasownika "wybierać" - w domyśle wybierać dobro/prawdę, unikać zła. Drugie znaczenie jest negatywne, ktoś sprzeciwiające się grupie.
- w tym pierwszym względzie sami chcielibyśmy być heretykami.

(11) wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wyrok wydaje.

- zawsze jest pytanie, w którym momencie uznać kogoś za "heretyka" i przestać utrzymywać z nim kontakty. Każdy przypadek wymaga indywidualnego rozważenia. Wskazówką może być rada Gamaliela z Dziejów Apostolskich: jeśli ta rzecz nie jest z Boga, to sama zaniknie; jeśli jednak byłyby z Boga, to nie powinniśmy z tym walczyć.

(12) Gdy przyślę do ciebie Artemasa albo Tychikusa, staraj się śpiesznie przybyć do mnie do Nikopolis, gdyż tam postanowiłem przezimować.
 



Źródło ilustracji

(13) Wypraw śpiesznie w drogę Zenasa, zakonoznawcę, i Apollosa i dołóż starań, aby im niczego nie brakowało.
(14) A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli bezużyteczni.
(15) Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska niech będzie z wami wszystkimi. Amen.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz