Informacje wstępne:
- Tytus - pochodzenia greckiego; współpracownik Pawła, pozostawiony na Krecie z zadaniem opieki nad zborami
- wspomniany w Gal 2: (1) Potem po czternastu latach udałem się z Barnabą znowu do Jerozolimy, zabrawszy z sobą i Tytusa; (2) a udałem się tam na skutek objawienia i wyłożyłem im na osobności, zwłaszcza znaczniejszym, ewangelię, którą zwiastuję między poganami, żeby się czasem nie okazało, że daremnie biegnę czy biegłem. (3) Ale nawet Tytusa, który był ze mną, chociaż był Grekiem, nie zmuszono do obrzezania
- list napisany pod koniec dzialności ap. Pawła, jako jeden z ostatnich (prawdopodobnie przedostatni)
(1) Paweł, sługa Boży, apostoł Jezusa Chrystusa w służbie wiary wybranych Bożych i w służbie poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością,
- istnieje więcej niż jeden rodzaj prawdy - może być prawda niezgodna z pobożnością
- służba poznania prawdy - zadanie polegające na przekazywaniu prawdy innym; ale do tego konieczne było, aby i on sam tę prawdę poznał (miał do tego podstawy jako wykształcony faryzeusz)
(2) w nadziei żywota wiecznego, przyobiecanego przed dawnymi wiekami przez prawdomównego Boga,
(3) a objawionego we właściwym czasie w Słowie zwiastowania, które zostało mi powierzone z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego,
- ciekawe wyrażenie - Bóg jest Zbawicielem; w następnym wersecie przydomek Zbawiciel odnosi się do Chrystusa.
(4) do Tytusa, prawowitego syna według wspólnej wiary: Łaska i pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.
Titus (/ˈtaɪtəs/; Greek: Τίτος) was an early Christian leader, a companion and disciple of Paul the Apostle, mentioned in several of the Pauline epistles including the Epistle to Titus. He is believed to be a gentile converted by Paul to Christianity and, according to tradition, was consecrated by him as Bishop of the Island of Crete. Titus brought a fundraising letter from Paul to Corinth, to collect for the poor in Jerusalem. Later, on Crete, Titus appointed presbyters in every city and remained there into his old age, dying in the city of Candia (modern Heraklion).[1]
Not mentioned in the Acts of the Apostles, Titus was noted in Galatians (cf. Gal. 2:1, 3) where Paul wrote of journeying to Jerusalem with Barnabas, accompanied by Titus.
(5) Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, abyś uporządkował to, co pozostało do zrobienia, i ustanowił po miastach starszych, jak ci nakazałem,
- miasta w liczbie mnogiej - sugeruje, że zborów było kilka
- starszych wybierano przez podniesienie rąk, a tutaj Tytus miał ich ustanowić? Może po prostu miał nauczyć Kreteńczyków, jak dokonać wyboru i kto się na starszego nadaje.
(6) takich, którzy są nienaganni, są mężami jednej żony, którzy mają dzieci wierzące, które nie stoją pod zarzutem rozpusty albo krnąbrności.
.jpg)
Now called Candia, one of the largest islands in the Meditterranean, about 140 miles long and 35 broad. It was at one time a very prosperous and populous island, having a "hundred cities." The character of the people is described in Paul's quotation from "one of their own poets" (Epimenides) in his epistle to Titus: "The Cretans are alway liars, evil beasts, slow bellies" (Titus 1:12). Jews from Crete were in Jerusalem on the day of Pentecost (Acts 2:11). The island was visited by Paul on his voyage to Rome (Acts 27). Here Paul subsequently left Titus (1:5) "to ordain elders." Some have supposed that it was the original home of the Caphtorim (q.v.) or Philistines.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz